Awak semalam duduk bersama staff dikantor, kekeh kekeh, masuk lah
seorang tua, "mana pak pangulu...????", kata beliau ni. Duduk langsung
di depan awak, terengah engah kehabisan napas. "Tenang dulu ompung...",
kata awak.
Sambil terengah engah seperti sesak napas, dia
menjelaskan bahwa dia adalah boru sianturi janda umur 70 thn menghidupi
cucunya 1 orang. Saat ini si cucu lagi diopname di rumah sakit, pihak
rumah sakit menolak pasien yang tidak punya kartu BPJS, sementara si oppung baru hanya mendapat selembar kertas pemberitahuan bahwa ybs adalah penerima program BPJS sedangkan kartunya belom keluar.
Tak ada yang salah dengan itu, tapi yach namanya saja oppung opung
merasa seakan akan "direpotkan" dgn birokrasi semacam itu. Emosi
menjelaskan membuat oppung ini menjadi semakin sesak napasnya. Alah mak
pangsan pulak karang oppung ni dikantor, pekara pulak lah awak. Maka
dengan lantang awak bilang sama oppung ini " Tenang oppung, tadi itu
masalah oppung sekarang sdh jadi masalah kami.. !!!!, tenang kami bantu
sampai tuntas ... !!!. kami surati pihak BPJS kabupaten di Stabat, agar
mengeluarkan kartu cucu oppung itu. Berapa ongkos na pak pangulu ???
kata oppung ini. Alah oppung nanti saja lah itu, !!!! tak usah pala
oppung bayar disana pun gratis nya itu, kalau cuma ongkos yang membawa
ke stabat paling 20 ribu duit awak pun adanya itu oppung.. !!!!.
Mendengar awak cakap begitu..., si oppung becakap " Puji Tuhan,... Diberkatilah Pak Pangulu dan semuanya di sini.....!!!".
Tediam awak mendengar doa oppung ini. Awak yakin Tuhan mendengar segala doa dari semua bahasa dan dari semua orang.
Amen, oppung, semoga awak sehat selalu.... !!!!!
0 komentar:
Posting Komentar